Predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske, Nenad Stevandić, organizator nezakonitog obilježavanja devetog januara 2025. godine, bio je jedan od ključnih ljudi u progonu Bošnjaka i Hrvata sa prostora Bosanske Krajine.

Saopćeno je ovo danas iz Udruženja žrtava i svjedoka genocida.

“Pored rušenja ustavnog poretka Bosne i Hercegovine predsjednik narodne skupštine RS se spominje u skoro svim presudama Haškog tribunala kao komandir zloglasne jedinice SOS (srpske odbrambene snage) za koje, u presudama tribunala, postoje dokazi da je ta jedinica najodgovornija za masovne zločine u ARK”, navode u reakciji.

Udruženja pozivaju Tužilaštvo da konačno pokrene postupak protiv Nenada Stevandića, “za kojeg je očito, da nastavlja sa politikom rušenja ustavnog poretka BiH kao što je to radio i devedesetih”.

Na raspolaganje su stavili djelove presuda MKSJ u kojima se spominje Nenad Stevandić i jedinica SOS sa kojim je komandovao.

O djelovanju SOS-a i Nenada Stevandića u presudi Brđaninu stoji:

“S obzirom na to da se priroda zahtjeva SOS-a podudara s uputstvima koja je SDS u Banjoj Luci dobio od SDS-a na Palama, da ni vojska niti policija nisu pokušale ukloniti barikade ni uhapsiti pripadnike SOS-a, da je čovjek na čelu SOS-a (Nenad Stevandić) bio i član SDS-a koji je bio u neposrednoj vezi s Radovanom Karadžićem, te da su zahtjevi SOS-a doista bili spremno provedeni, Pretresno vijeće se van razumne sumnje uvjerilo da je organizovanjem i akcijama SOS-a upravljao SDS kao jednim od sredstava provođenja Strateškog plana. (Među dokazima se navode presretnuti telefonski razgovori između Radovana Karadžića i Nenada Stevandića u periodu od 31. avgusta 1991. do 11. januara 1992, svjedočenje Milorada Dodika)

Paravojne grupe u Banja Luci (iz presude Momčilu Krajišniku) paravojna grupa, SOS ( srpske odbrambene snage) pod komandom Nenada Stevandića, člana Kriznog štaba ARK-a (autonomna regija krajina), djelovala je u opštini Banja Luka u proljeće i ljeto 1992. U njenom sastavu bio je velik broj kriminalaca, a bila je povezana s funkcionerima SJB-a i CSB-a. Nosili su zelene maskirne uniforme s crvenim trakama s oznakom “SOS”. Iako je Skupština ARK-a zvanično stavila SOS pod kontrolu CSB-a Banja Luka 29. aprila 1992. ili približno tog datuma, grupa je i nakon toga zadržala svoju nezavisnost. Pretresno vijeće zaključuje da je rasprostranjena kampanja nasilja, hapšenja, zlostavljanja i otpuštanja s posla, obrađena gore u tekstu, predstavljala napad širokih razmjera na civilne stanovnike koji su identifikovani kao Muslimani i Hrvati Banje Luke. S obzirom na broj ljudi koji je bio pogođen tom kampanjom nasilja i na ulogu koju su zajednički odigrale civilne i vojne vlasti, Pretresno vijeće konstatuje da je taj napad na civilno stanovništvo bio i rasprostranjen i sistematski. Pretresno vijeće se takođe uvjerilo da su konkretna djela i propusti SOS-a, Specijalnog odreda milicije CSB-a Banja Luka, grupe koja se vozila u crvenom kombiju i srpske milicije i vojne policije, opisani gore u tekstu u dijelu koji sadrži činjenične zaključke, bili dio tog napada. Najzad, s obzirom na to da se radilo o napadu velikih razmjera, koji je višestruko ugrozio život Muslimana i Hrvata u Banjoj Luci, Pretresno vijeće zaključuje da su počinioci znali da je u Banjoj Luci u toku napad i da su njihova djela dio tog napada.”

Predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske, Nenad Stevandić, organizator nezakonitog obilježavanja devetog januara 2025. godine, bio je jedan od ključnih ljudi u progonu Bošnjaka i Hrvata sa prostora Bosanske Krajine.

Saopćeno je ovo danas iz Udruženja žrtava i svjedoka genocida.

“Pored rušenja ustavnog poretka Bosne i Hercegovine predsjednik narodne skupštine RS se spominje u skoro svim presudama Haškog tribunala kao komandir zloglasne jedinice SOS (srpske odbrambene snage) za koje, u presudama tribunala, postoje dokazi da je ta jedinica najodgovornija za masovne zločine u ARK”, navode u reakciji.

Udruženja pozivaju Tužilaštvo da konačno pokrene postupak protiv Nenada Stevandića, “za kojeg je očito, da nastavlja sa politikom rušenja ustavnog poretka BiH kao što je to radio i devedesetih”.

Na raspolaganje su stavili djelove presuda MKSJ u kojima se spominje Nenad Stevandić i jedinica SOS sa kojim je komandovao.

O djelovanju SOS-a i Nenada Stevandića u presudi Brđaninu stoji:

“S obzirom na to da se priroda zahtjeva SOS-a podudara s uputstvima koja je SDS u Banjoj Luci dobio od SDS-a na Palama, da ni vojska niti policija nisu pokušale ukloniti barikade ni uhapsiti pripadnike SOS-a, da je čovjek na čelu SOS-a (Nenad Stevandić) bio i član SDS-a koji je bio u neposrednoj vezi s Radovanom Karadžićem, te da su zahtjevi SOS-a doista bili spremno provedeni, Pretresno vijeće se van razumne sumnje uvjerilo da je organizovanjem i akcijama SOS-a upravljao SDS kao jednim od sredstava provođenja Strateškog plana. (Među dokazima se navode presretnuti telefonski razgovori između Radovana Karadžića i Nenada Stevandića u periodu od 31. avgusta 1991. do 11. januara 1992, svjedočenje Milorada Dodika)

Paravojne grupe u Banja Luci (iz presude Momčilu Krajišniku) paravojna grupa, SOS ( srpske odbrambene snage) pod komandom Nenada Stevandića, člana Kriznog štaba ARK-a (autonomna regija krajina), djelovala je u opštini Banja Luka u proljeće i ljeto 1992. U njenom sastavu bio je velik broj kriminalaca, a bila je povezana s funkcionerima SJB-a i CSB-a. Nosili su zelene maskirne uniforme s crvenim trakama s oznakom “SOS”. Iako je Skupština ARK-a zvanično stavila SOS pod kontrolu CSB-a Banja Luka 29. aprila 1992. ili približno tog datuma, grupa je i nakon toga zadržala svoju nezavisnost. Pretresno vijeće zaključuje da je rasprostranjena kampanja nasilja, hapšenja, zlostavljanja i otpuštanja s posla, obrađena gore u tekstu, predstavljala napad širokih razmjera na civilne stanovnike koji su identifikovani kao Muslimani i Hrvati Banje Luke. S obzirom na broj ljudi koji je bio pogođen tom kampanjom nasilja i na ulogu koju su zajednički odigrale civilne i vojne vlasti, Pretresno vijeće konstatuje da je taj napad na civilno stanovništvo bio i rasprostranjen i sistematski. Pretresno vijeće se takođe uvjerilo da su konkretna djela i propusti SOS-a, Specijalnog odreda milicije CSB-a Banja Luka, grupe koja se vozila u crvenom kombiju i srpske milicije i vojne policije, opisani gore u tekstu u dijelu koji sadrži činjenične zaključke, bili dio tog napada. Najzad, s obzirom na to da se radilo o napadu velikih razmjera, koji je višestruko ugrozio život Muslimana i Hrvata u Banjoj Luci, Pretresno vijeće zaključuje da su počinioci znali da je u Banjoj Luci u toku napad i da su njihova djela dio tog napada.”