Istraživači su u džunglama sjeverne Guatemale, pomoću napredne laserske tehnologije, otkrili više od 60.000 struktura drevne civilizacije Maja i procijenili da je na tom prostoru živjelo desetak miliona ljudi.

Na osnovu snimaka iz zraka, na kojima su digitalno uklonjene krošnje drveća, naučnici su uspjeli u desecima do tada skrivenih gradova vidjeti kuće, palate, pa i piramidu visoku skoro 30 metara, za koju se ranije vjerovalo da je brežuljak.

Istraživanje, omogućeno zahvaljujući avionima opremljenim specijalnim laserima koji mogu “vidjeti” kroz gustu džunglu, ukazuje da su metropole Maja bile mnogo veće i kompleksnije nego što se ranije mislilo.

Mnogo je dokaza o tome da su Maje, čija je civilizacija trajala više od 2.000 godina, razvijale poljoprivredu, koristile tehnike navodnjavanja, imale kamenolome i odbrambena utvrđenja, a široka mreža puteva ukazuje da su naselja međusobno bila povezanija nego što se moglo pretpostaviti.

“Veličina otkrića, o kojem je pisala Nacionalna geografija, mogla bi promijeniti naše mišljenje o tome kako je civilizacija Mezoamerike funkcionirala”, smatra jedan od direktora istraživačkog projekta Marcello Canuto sa Univerziteta Tulane u New Orleansu.

“Otkrili smo da je bilo više svega i da su dimenzije mnogo veće. U svakoj toj oblasti bilo je više struktura, više građevina, kanala i terasa nego što se očekivalo”, rekao je on u telefonskom intervjuu.

Analizom podataka sa lokaliteta veličine 2.100 kvadratnih kilometara, naučnici su revidirali i procjene o tome koliko je ljudi živjelo u toj regiji.

Sada se pretpostavlja da je u Majanskim nizijama (oblasti u današnjoj Guatemali i Meksiku) živjelo desetak miliona ljudi, to je mnogo više nego što su prethodna istraživanja ukazivala.

U proteklih 100 godina preovladavalo je mišljenje da tropski predjeli nisu bili povoljno mjesto za izgradnju civilizacija i da ta klima nije bila pogodna za održanje kompleksnih društava, kaže Canuto, koji se bavi Majanskom arheologijom više od 30 godina.

“Uvijek se pretpostavljalo da je Majansko društvo imalo manju populaciju i da nije imalo infrastrukturu – da su imali veoma male nezavisne države-gradove bez veće povezanosti”, objašnjava on.

Sada je, dodaje, otkriveno da to nije istina.

“Ovo istraživanje pokazuje da ne samo da je tu živjelo više ljudi, već da su oni na brojne načine izmijenili okruženje kako bi ga učinili produtkvinim. Odbrambene strukture koje smo pronašli također ukazuju da je bilo puno ljudi i puno resursa, što može da izazove veliko nadmetanje”, kaže Canuto.

Gusta džungla Centralne Amerike često je logistički otežavala istraživanja historijskih lokaliteta većeg obima.

Ali, najnoviji razvoj tehnike svjetlosne detekcije i raspona, poznate kao “lidar”, omogućava arheolozima da vide kroz gustu šumu.

Proces mapiranja iz zraka izvodi se tako što se senzor lidara prikači na donju stranu aviona.

Koristeći istu tehnologiju kakva postoji u automobilima bez vozača, instrument skicira pejzaž emitirajući impulse laserskog svjetla i vremena potrebno da se oni vrate.

Dobijeni podaci mogu otkriti konture na zemlji i ukazati istraživačima na strukture ispod krošnji koje je pravio čovjek.

“Za arheologe koji rade u tropskim predjelima ovo donosi revolucionarne promjene načina rada. To je kao da posmatrate Sunce i zvijezde golim okom, a onda neko izmisli teleskop”, objašnjava Canuto.

Lidarski senzori su ranije korišteni za proučavanje drugih mezoameričkih naselja u Belizeu, kao i kompleksa hramova u Kambodži, a ta tehnologija može imati arheološki potencijal i drugim tropskim oblastima, kao što su Amazon i centralna Afrika.

Najveća prepreka većem korištenju ove metode za sada su troškovi iznajmljivanja aviona.

Istraživači su u džunglama sjeverne Guatemale, pomoću napredne laserske tehnologije, otkrili više od 60.000 struktura drevne civilizacije Maja i procijenili da je na tom prostoru živjelo desetak miliona ljudi.

Na osnovu snimaka iz zraka, na kojima su digitalno uklonjene krošnje drveća, naučnici su uspjeli u desecima do tada skrivenih gradova vidjeti kuće, palate, pa i piramidu visoku skoro 30 metara, za koju se ranije vjerovalo da je brežuljak.

Istraživanje, omogućeno zahvaljujući avionima opremljenim specijalnim laserima koji mogu “vidjeti” kroz gustu džunglu, ukazuje da su metropole Maja bile mnogo veće i kompleksnije nego što se ranije mislilo.

Mnogo je dokaza o tome da su Maje, čija je civilizacija trajala više od 2.000 godina, razvijale poljoprivredu, koristile tehnike navodnjavanja, imale kamenolome i odbrambena utvrđenja, a široka mreža puteva ukazuje da su naselja međusobno bila povezanija nego što se moglo pretpostaviti.

“Veličina otkrića, o kojem je pisala Nacionalna geografija, mogla bi promijeniti naše mišljenje o tome kako je civilizacija Mezoamerike funkcionirala”, smatra jedan od direktora istraživačkog projekta Marcello Canuto sa Univerziteta Tulane u New Orleansu.

“Otkrili smo da je bilo više svega i da su dimenzije mnogo veće. U svakoj toj oblasti bilo je više struktura, više građevina, kanala i terasa nego što se očekivalo”, rekao je on u telefonskom intervjuu.

Analizom podataka sa lokaliteta veličine 2.100 kvadratnih kilometara, naučnici su revidirali i procjene o tome koliko je ljudi živjelo u toj regiji.

Sada se pretpostavlja da je u Majanskim nizijama (oblasti u današnjoj Guatemali i Meksiku) živjelo desetak miliona ljudi, to je mnogo više nego što su prethodna istraživanja ukazivala.

U proteklih 100 godina preovladavalo je mišljenje da tropski predjeli nisu bili povoljno mjesto za izgradnju civilizacija i da ta klima nije bila pogodna za održanje kompleksnih društava, kaže Canuto, koji se bavi Majanskom arheologijom više od 30 godina.

“Uvijek se pretpostavljalo da je Majansko društvo imalo manju populaciju i da nije imalo infrastrukturu – da su imali veoma male nezavisne države-gradove bez veće povezanosti”, objašnjava on.

Sada je, dodaje, otkriveno da to nije istina.

“Ovo istraživanje pokazuje da ne samo da je tu živjelo više ljudi, već da su oni na brojne načine izmijenili okruženje kako bi ga učinili produtkvinim. Odbrambene strukture koje smo pronašli također ukazuju da je bilo puno ljudi i puno resursa, što može da izazove veliko nadmetanje”, kaže Canuto.

Gusta džungla Centralne Amerike često je logistički otežavala istraživanja historijskih lokaliteta većeg obima.

Ali, najnoviji razvoj tehnike svjetlosne detekcije i raspona, poznate kao “lidar”, omogućava arheolozima da vide kroz gustu šumu.

Proces mapiranja iz zraka izvodi se tako što se senzor lidara prikači na donju stranu aviona.

Koristeći istu tehnologiju kakva postoji u automobilima bez vozača, instrument skicira pejzaž emitirajući impulse laserskog svjetla i vremena potrebno da se oni vrate.

Dobijeni podaci mogu otkriti konture na zemlji i ukazati istraživačima na strukture ispod krošnji koje je pravio čovjek.

“Za arheologe koji rade u tropskim predjelima ovo donosi revolucionarne promjene načina rada. To je kao da posmatrate Sunce i zvijezde golim okom, a onda neko izmisli teleskop”, objašnjava Canuto.

Lidarski senzori su ranije korišteni za proučavanje drugih mezoameričkih naselja u Belizeu, kao i kompleksa hramova u Kambodži, a ta tehnologija može imati arheološki potencijal i drugim tropskim oblastima, kao što su Amazon i centralna Afrika.

Najveća prepreka većem korištenju ove metode za sada su troškovi iznajmljivanja aviona.