Kada su britanski laburisti obećali da će povećati stopu poreza za one koji zarađuju više od 80.000 funti godišnje (oko 92.000 eura), što je oko pet odsto zaposlenih, odmah su pokrenuli raspravu na temu koliko je dovoljno da bi neko bio okarakterisan kao bogat.
U istraživanju, sprovedenom tom prilikom, ljudi su se izjašnjavali kao “bogati”, “siromašni” i “ni jedno, ni drugo”. Rezultati su pokazali da se siromašnima mogu smatrati oni koji zarađuju do 15.300 funti (17.600 eura), što čini oko 40 procenata zaposlenih Britanaca.
Najveći dio ispitanih stanovnika Ostrva, koji su se izjasnili kao “ni bogati, ni siromašni”, spadaju u grupu onih čiji godišnji prihodi između 16.500 (19.000 eura) i 38.800 (44.500 eura).
Na vrhu ljestvice su onih 10 procenata koji zarađuju više od 60.500 funti (oko 70.000 eura). Iako bi se moglo reći da su oni koji spadaju u grupu, u odnosu na ostale dijelove društva, bogati, samo četiri procenta njih sebe zaista smatra bogatima.
Ovi podaci djeluju mnogo skromnije u poređenju sa Sjedinjenim Američkim Državama, gdje bogatima sebe smatra 28 procenata ljudi koji godišnje zarađuju između jednog i pet miliona dolara. Čak i među onima čiji je prihod veći od pet miliona, dva od pet sebe ne smatraju bogatima.
Naravno, mnogi koji zarađuju mnogo će reći da se bogatstvo mjeri načinom života, odnosno životnim stilom. Ipak, većina onih koji su se bavili ovom tematikom, uglavnom kažu da se bogatima mogu smatrati oni čija vrijednost ukupnog imetka prelazi jedan milion dolara.
Međutim, gledano prema prihodima, Amerikanac kome godišnji prihod iznosi 250 i više hiljada zelenih novčanica, slobodno sebe može da smatra bogatim, iako se u zavisnosti od države u kojoj žive možda i ne osjećaju tako.
Pratite nas i na Twitteru, Facebooku i Instagramu.
