Mnogi su se zasigurno često zapitali čemu služi para na ulicama New Yorka, koja izlazi iz debelih cijevi bijele ili narandžaste boje. Radi se, zapravo, o parnoj mreži koja se koristi kao sistem zagrijavanja i rashlađivanja u stotinama njujorških nebodera, piše Anadolu Agency (AA).

Parni sistem, koji je osmišljen i izgrađen davne 1880. godine na otoku Manhattan i danas se aktivno koristi. Parne cijevi prostiru se ispod grada New Yorka na dužini od 170 kilometara.

Para koja se proizvodi u ogromnim kazanima, u svrhu zagrijavanja i rashlađivanja prenosi se na oko dvije hiljade zgrada u New Yorku, uključujući Empire State Building, Muzej Metropolitan, zgradu Sjedišta Ujedinjenih naroda (UN).

Osim toga, para se također koristi i u kuhinjama brojnih njujorških restorana i to kod mašina za pranje suđa, zatim u bolnicama prilikom sterilisanja medicinske opreme, kao i u radnjama koje se bave hemijskim čišćenjem.

Parni sistem u New Yorku tokom zime za zagrijavanje proizvodi pet hiljada tona pare po satu, dok ljeti obezbjeđuje također neophodne količine koje su potrebne za klima uređaje.

Zvaničnici kompanije Cons Edison, koja se bavi distribuiranjem pare u New Yorku, navode da bi panorama Manhattana bila potpuno drugačija, da nije formiran parni sistem. Jer, kako su naveli, korištenjem pare u sistemima zagrijavanja i rashlađivanja New Yorku se tokom jedne godine spriječi puštanje 1,2 miliona tona ugljendioksida, te se na taj način nudi jedan mnogo čišći izvor energije.

Para, osim što se proizvodi u velikim kazanima, do nje dolazi i isparavanjem vode koja pada na sistem parnih cijevi. Zbog toga je mnogo više pare u zimskom periodu, kada ima i mnogo više kiše i snijega.

Kako para koja curi ispod zemlje, ne bi ometala pješake i vozače na ulicama New Yoka, postavljaju se visoke debele cijevi putem kojih izlazi para.

U New Yorku je 2007. godine ekplodirala jedna od parnih cijevi, a tada je jedna osoba i poginula. Nakon toga je pokrenut i niz rasprava o sigurnosti parnih cijevi, obzirom da se radi o infrastrukturi starijoj više od 100 godina.

Mnogi su se zasigurno često zapitali čemu služi para na ulicama New Yorka, koja izlazi iz debelih cijevi bijele ili narandžaste boje. Radi se, zapravo, o parnoj mreži koja se koristi kao sistem zagrijavanja i rashlađivanja u stotinama njujorških nebodera, piše Anadolu Agency (AA).

Parni sistem, koji je osmišljen i izgrađen davne 1880. godine na otoku Manhattan i danas se aktivno koristi. Parne cijevi prostiru se ispod grada New Yorka na dužini od 170 kilometara.

Para koja se proizvodi u ogromnim kazanima, u svrhu zagrijavanja i rashlađivanja prenosi se na oko dvije hiljade zgrada u New Yorku, uključujući Empire State Building, Muzej Metropolitan, zgradu Sjedišta Ujedinjenih naroda (UN).

Osim toga, para se također koristi i u kuhinjama brojnih njujorških restorana i to kod mašina za pranje suđa, zatim u bolnicama prilikom sterilisanja medicinske opreme, kao i u radnjama koje se bave hemijskim čišćenjem.

Parni sistem u New Yorku tokom zime za zagrijavanje proizvodi pet hiljada tona pare po satu, dok ljeti obezbjeđuje također neophodne količine koje su potrebne za klima uređaje.

Zvaničnici kompanije Cons Edison, koja se bavi distribuiranjem pare u New Yorku, navode da bi panorama Manhattana bila potpuno drugačija, da nije formiran parni sistem. Jer, kako su naveli, korištenjem pare u sistemima zagrijavanja i rashlađivanja New Yorku se tokom jedne godine spriječi puštanje 1,2 miliona tona ugljendioksida, te se na taj način nudi jedan mnogo čišći izvor energije.

Para, osim što se proizvodi u velikim kazanima, do nje dolazi i isparavanjem vode koja pada na sistem parnih cijevi. Zbog toga je mnogo više pare u zimskom periodu, kada ima i mnogo više kiše i snijega.

Kako para koja curi ispod zemlje, ne bi ometala pješake i vozače na ulicama New Yoka, postavljaju se visoke debele cijevi putem kojih izlazi para.

U New Yorku je 2007. godine ekplodirala jedna od parnih cijevi, a tada je jedna osoba i poginula. Nakon toga je pokrenut i niz rasprava o sigurnosti parnih cijevi, obzirom da se radi o infrastrukturi starijoj više od 100 godina.