Nakon dugih pregovora 1. decembra 1918. godine potpisano je formiranje jedinstvene državne zajednice među Južnim Slavenima, Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (Kraljevina SHS). Sastavni dio novoformirane države bila je i BiH.

Još u toku Prvog svjetskog rata pregovori o budućnosti i ujedinjenju u zajedničku državnu zajednicu između Srpske vlade i Jugoslavenskog odbora, koji su sačinjavali predstavnici južnoslavenskih zemalja u sastavu Austro-Ugarske, intenzivno su trajali.

Okončanjem Prvog svjetskog rata raspala se Austro-Ugarska, a nedugo nakon toga, tačnije 1. decembra, zvanično je u Beogradu potpisano formiranje Kraljevine SHS. Prije toga potpisane su Majska i Krfska deklaracija, koje su nudile različita rješenja jugoslavenskog pitanja, ali je preovladalo mišljenje da se treba ujediniti.

Položaj BiH u novoformiranoj kraljevini bio je nezavidan. Tokom Prvog svjetskog rata BiH nije imala značajnijeg političkog faktora koji bi se borio za povoljniji položaj. Zbog toga je BiH u Kraljevini SHS bila često diskriminisana pa čak i ponižavana u dominantnoj hegemonističkoj politici kraljevske dinastije Karađorđevića.

Kraljevina SHS tek je 1921. godine dobila tzv. Vidovdanski ustav koji je između ostalog sadržavao famozni “turski paragraf”, koji je BiH garantirao da će ostati u postojećim granicama. Naravno, taj dio Ustava nije poštovan, pa su u godinama koje su uslijedile izvršene brojne podjele unutar kraljevine koje su dodatno oslabile BiH.

Zavodeći potpunu diktaturu kralj Aleksandar Karađorđević je 1929. godine promijenio naziv države u Kraljevina Jugoslavija, nametnuo je Ustav i vršio potpunu centralizaciju državne vlasti u Beograd.

Kralj Aleksandar Karađorđević ubijen je u atentatu u Marseju 1934. godine, a situacija u Jugoslaviji nije se značajnije promijenila sve do početka Drugog svjetskog rata. Najznačajniji političar koji se u međuratnom periodu borio za BiH bio je Mehmed Spaho. Međutim, nemoć i pozicije koje je obnašao nisu mu dale prostora za aktivnije djelovanje.

BiH, odnosno određeni politički predstavnici, zalagali su se za autonoman status BiH u okviru kraljevine, međutim to nikada nije ostvareno. Čak je 1939. godine posljednja vlada Kraljevine Jugoslavije koju su predvodili Dragiša Cvetković i Vladko Maček određene dijelove teritorije BiH pripojila Banovini Hrvatskoj, ali je početak Drugog svjetskog rata promijenio sve planove.

Kraljevina Jugoslavija je zvanično postojala do 27. marta 1941. godine, jer je nakon potpisivanja pristupnice Kraljevine Jugoslavije Trojnom paktu, 25. marta 1941. godine vlast srušena u demonstracijama. Nekoliko dana poslije sile Osovine napale su Jugoslaviju i za kratko vrijeme je zauzele.

BiH je kao sastavni dio Kraljevine SHS, a kasnije Kraljevine Jugoslavije, bila jedno od najnerazvijenijih područja. Privreda je stagnirala, industrijska proizvodnja bila je minimalna, a obrazovanje i rad kulturnih institucija neznatni.

Nakon dugih pregovora 1. decembra 1918. godine potpisano je formiranje jedinstvene državne zajednice među Južnim Slavenima, Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (Kraljevina SHS). Sastavni dio novoformirane države bila je i BiH.

Još u toku Prvog svjetskog rata pregovori o budućnosti i ujedinjenju u zajedničku državnu zajednicu između Srpske vlade i Jugoslavenskog odbora, koji su sačinjavali predstavnici južnoslavenskih zemalja u sastavu Austro-Ugarske, intenzivno su trajali.

Okončanjem Prvog svjetskog rata raspala se Austro-Ugarska, a nedugo nakon toga, tačnije 1. decembra, zvanično je u Beogradu potpisano formiranje Kraljevine SHS. Prije toga potpisane su Majska i Krfska deklaracija, koje su nudile različita rješenja jugoslavenskog pitanja, ali je preovladalo mišljenje da se treba ujediniti.

Položaj BiH u novoformiranoj kraljevini bio je nezavidan. Tokom Prvog svjetskog rata BiH nije imala značajnijeg političkog faktora koji bi se borio za povoljniji položaj. Zbog toga je BiH u Kraljevini SHS bila često diskriminisana pa čak i ponižavana u dominantnoj hegemonističkoj politici kraljevske dinastije Karađorđevića.

Kraljevina SHS tek je 1921. godine dobila tzv. Vidovdanski ustav koji je između ostalog sadržavao famozni “turski paragraf”, koji je BiH garantirao da će ostati u postojećim granicama. Naravno, taj dio Ustava nije poštovan, pa su u godinama koje su uslijedile izvršene brojne podjele unutar kraljevine koje su dodatno oslabile BiH.

Zavodeći potpunu diktaturu kralj Aleksandar Karađorđević je 1929. godine promijenio naziv države u Kraljevina Jugoslavija, nametnuo je Ustav i vršio potpunu centralizaciju državne vlasti u Beograd.

Kralj Aleksandar Karađorđević ubijen je u atentatu u Marseju 1934. godine, a situacija u Jugoslaviji nije se značajnije promijenila sve do početka Drugog svjetskog rata. Najznačajniji političar koji se u međuratnom periodu borio za BiH bio je Mehmed Spaho. Međutim, nemoć i pozicije koje je obnašao nisu mu dale prostora za aktivnije djelovanje.

BiH, odnosno određeni politički predstavnici, zalagali su se za autonoman status BiH u okviru kraljevine, međutim to nikada nije ostvareno. Čak je 1939. godine posljednja vlada Kraljevine Jugoslavije koju su predvodili Dragiša Cvetković i Vladko Maček određene dijelove teritorije BiH pripojila Banovini Hrvatskoj, ali je početak Drugog svjetskog rata promijenio sve planove.

Kraljevina Jugoslavija je zvanično postojala do 27. marta 1941. godine, jer je nakon potpisivanja pristupnice Kraljevine Jugoslavije Trojnom paktu, 25. marta 1941. godine vlast srušena u demonstracijama. Nekoliko dana poslije sile Osovine napale su Jugoslaviju i za kratko vrijeme je zauzele.

BiH je kao sastavni dio Kraljevine SHS, a kasnije Kraljevine Jugoslavije, bila jedno od najnerazvijenijih područja. Privreda je stagnirala, industrijska proizvodnja bila je minimalna, a obrazovanje i rad kulturnih institucija neznatni.