Francuska pjevačka ikona i najslavnija šansonjerka krhkog stasa i neobično snažnog glasa, Edith Piaf, pjevala je o siromaštvu i bijedi ulice, ali i o magiji ljubavi: “Ljubav je jedina logika koju poznajem, a voljeti jedini glagol koji znam mijenjati po svim vremenima”, govorila je ona.

Francuska pjevačica Edit Pjaf rođena je 19. decembra 1915, godine u Parizu, a umrla je 11. oktobra 1963. godine.

Edit Pjaf bila je kći akrobate, a djetinjstvo je provela u bijedi putujući s cirkuskim družinama. Sa 15 godina počinje se baviti muzikom kao ulična pjevačica.

Godine 1935. otkrio ju je Luis Leple, vlasnik noćnog kluba u koji su dolazili pripadnici svih društvenih slojeva. Leple ju je neprestano poticao da pjeva, čak i onda kada je bila nervozna i neraspoložena. Inspirisan njenim izgledom i visinom od samo 147 centimetara, dao joj je nadimak vrabac – La Môme Piaf, koji će je pratiti cijelog života.

Na pariškim scenama pjeva od 1937. godine i postaje znamenito ime francuske šansone. Bila je jedna od najpopularnijih pjevačica pedesetih godina prošlog vijeka.

Gostovala je po Evropi, Sjedinjenim Američkim Državama i drugim zemljama širom svijeta, a često je anstupala sa grupom “Les Compagnons de la chanson”. Pojavila se i na filmu.

Glasa puna neodoljive topline pjevala je o tjeskobi siromaštva, skitnji, ali i o neugasivoj nadi, povjerenju i sveprisutnoj magiji ljubavi.

Napisala je memoarska djela “Na balu šanse” i “Moj život”. Posljednji biografski film snimljen je 2007. godine pod naslovom “La Vie en Rose”.

Najpoznatije pjesme su joj „La Vie en rose“ (1946), „Hymne à l’amour“ (1949), „Milord“ (1959), „Non, je ne regrette rien“ (1960). Njena pesma Hymne à l’amour se takođe može naći kao obrada na albumu “Songs To No One” 1991-1992 koju su snimili Džef Bakli i Geri Lukas.

Edit Pjaf pobijedila je alkoholizam i narkomaniju, a njeni bliski prijatelji bili su Šarl Aznavur, Iv Montan, Moris Ševalije, Marlen Ditrih, Žan Kokto, Čarli Čaplin.

U njenoj biografiji je zapisano da su je “jednako voljeli nakinđureni snobovi i običan narod… Čak i da je pjevala ‘la, la, la’ vama bi zastao dah…”.

Datum njene smrti je još uvek pod znakom pitanja jer se pominju 10. i 11. oktobar. Umrla je od raka 1963. godine na francuskoj rivijeri. Tijelo joj je sutradan vraćeno u Pariz, gde je i sahranjena.

Francuska pjevačka ikona i najslavnija šansonjerka krhkog stasa i neobično snažnog glasa, Edith Piaf, pjevala je o siromaštvu i bijedi ulice, ali i o magiji ljubavi: “Ljubav je jedina logika koju poznajem, a voljeti jedini glagol koji znam mijenjati po svim vremenima”, govorila je ona.

Francuska pjevačica Edit Pjaf rođena je 19. decembra 1915, godine u Parizu, a umrla je 11. oktobra 1963. godine.

Edit Pjaf bila je kći akrobate, a djetinjstvo je provela u bijedi putujući s cirkuskim družinama. Sa 15 godina počinje se baviti muzikom kao ulična pjevačica.

Godine 1935. otkrio ju je Luis Leple, vlasnik noćnog kluba u koji su dolazili pripadnici svih društvenih slojeva. Leple ju je neprestano poticao da pjeva, čak i onda kada je bila nervozna i neraspoložena. Inspirisan njenim izgledom i visinom od samo 147 centimetara, dao joj je nadimak vrabac – La Môme Piaf, koji će je pratiti cijelog života.

Na pariškim scenama pjeva od 1937. godine i postaje znamenito ime francuske šansone. Bila je jedna od najpopularnijih pjevačica pedesetih godina prošlog vijeka.

Gostovala je po Evropi, Sjedinjenim Američkim Državama i drugim zemljama širom svijeta, a često je anstupala sa grupom “Les Compagnons de la chanson”. Pojavila se i na filmu.

Glasa puna neodoljive topline pjevala je o tjeskobi siromaštva, skitnji, ali i o neugasivoj nadi, povjerenju i sveprisutnoj magiji ljubavi.

Napisala je memoarska djela “Na balu šanse” i “Moj život”. Posljednji biografski film snimljen je 2007. godine pod naslovom “La Vie en Rose”.

Najpoznatije pjesme su joj „La Vie en rose“ (1946), „Hymne à l’amour“ (1949), „Milord“ (1959), „Non, je ne regrette rien“ (1960). Njena pesma Hymne à l’amour se takođe može naći kao obrada na albumu “Songs To No One” 1991-1992 koju su snimili Džef Bakli i Geri Lukas.

Edit Pjaf pobijedila je alkoholizam i narkomaniju, a njeni bliski prijatelji bili su Šarl Aznavur, Iv Montan, Moris Ševalije, Marlen Ditrih, Žan Kokto, Čarli Čaplin.

U njenoj biografiji je zapisano da su je “jednako voljeli nakinđureni snobovi i običan narod… Čak i da je pjevala ‘la, la, la’ vama bi zastao dah…”.

Datum njene smrti je još uvek pod znakom pitanja jer se pominju 10. i 11. oktobar. Umrla je od raka 1963. godine na francuskoj rivijeri. Tijelo joj je sutradan vraćeno u Pariz, gde je i sahranjena.