Agresija četničkih snaga na Vozuću počela je na današnji dan, 25. juna 1992. godine, kada su srpske paravojne jedinice protjerale bošnjački narod u okolne gradove Zavidoviće i Banoviće.

Tom prilikom ubili su dvadeset i jednog civila, većinom nejake i iznemogle starce i djecu.

Srpske paravojne snage bile su svjesne značaja Vozuće, te su svim vojnim elementima pokušali da je sačuvaju.

Postavili su i mine oko Vozuće, te je to važilo kao mjesto gdje je postavljeno najviše mina tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu.

Ratni zločinac Radovan Karadžić svojevremeno je poručivao da se u Vozući ne brani Beograd i Srbija, nego Moskva i čast Rusije.

Ipak, 11. septembra 1995. godine udružene jedinice II i III korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine oslobodile su veoma jako četničko uporište – Vozuću.

Oslobađanjem Vozuće ne samo da je oslobođena velika teritorija zemljišta i omogućeno spajanje ova dva korpusa, nego je to bio i jedan veliki preokret dotadašnjeg toka agresije i borbe.

Agresija četničkih snaga na Vozuću počela je na današnji dan, 25. juna 1992. godine, kada su srpske paravojne jedinice protjerale bošnjački narod u okolne gradove Zavidoviće i Banoviće.

Tom prilikom ubili su dvadeset i jednog civila, većinom nejake i iznemogle starce i djecu.

Srpske paravojne snage bile su svjesne značaja Vozuće, te su svim vojnim elementima pokušali da je sačuvaju.

Postavili su i mine oko Vozuće, te je to važilo kao mjesto gdje je postavljeno najviše mina tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu.

Ratni zločinac Radovan Karadžić svojevremeno je poručivao da se u Vozući ne brani Beograd i Srbija, nego Moskva i čast Rusije.

Ipak, 11. septembra 1995. godine udružene jedinice II i III korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine oslobodile su veoma jako četničko uporište – Vozuću.

Oslobađanjem Vozuće ne samo da je oslobođena velika teritorija zemljišta i omogućeno spajanje ova dva korpusa, nego je to bio i jedan veliki preokret dotadašnjeg toka agresije i borbe.