Srpska dobrovoljačka garda (SDG), čiji je komandant bio Željko Ražnatović Arkan, imala je više od 4.000 pripadnika, koji su odgovorni za zločine u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj i na Kosovu, ali u Srbiji niko zbog toga nije procesuiran, rečeno je na predstavljanju dosjea Fonda za humanitarno pravo (FHP) o SDG-u.

Navedeno je da su pripadnici SDG-a učestvovali u ubistvima, zarobljavanju, maltretiranju, prisilnom raseljavanju civila i pljački u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj.

Istaknuto je da je tokom ratova na prostoru bivše Jugoslavije SDG sarađivala sa tadašnjim Jugoslovenskom narodnom armijom (JNA) i Vojskom Republike Srpke (VRS), tzv. Srpskom vojskom Krajine (SVK) i MUP-om tzv. Srpske Krajine i MUP-om RS-a.

Navedeno je da su te vojne i policijske snage bile upoznate sa nasilničkim ponašanjem SDG i sa njihovom ulogom u ubistvima i zatvaranju civila, i da su o tome izvještavale u svojim dokumentima, ali da niko nije regovao. U izvještaju Fonda je istaknuto da je dolazak SDG-a u Bosnu i Hercegovinu uslijedio je nakon javnog poziva Radovana Karadžića, danas osuđenog ratnog zločinca, dobrovoljcima “u srpskim zemljama i svim pravoslavnim zemljama”.

Poziv dobrovoljcima je uputila i Biljana Plavšić, koja je nakon rata u BiH 90-ih godina u Haškom tribunalu osuđena za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti, tako što je poslala pismo Željku Ražnatoviću Arkanu.

Izvršna direktorica FHP-a Ivana Žanić rekla je da je SDG odgovorna za ubistva nekoliko desetina civila 1992. godine u Bijeljini i Zvorniku, i da je bila angažovana 1994. godine na području Velike Kladuše, a sljedeće godine u drugim dijelovima BiH.

Žanić je rekla je da je srbijanska javnost, kada su u pitanju zločini SDG, reagovala na fotografiju ratnog reportera Rona Haviva na kojoj pripadnik SDG-a u Bijeljini 1992. godine, dok u ruci drži oružje, zamahuje nogom iznad tijela Ajše Šabanović.

Žanić je podsetila da se na toj fotografiji nalazi bivši pripadnik SDG Srđan Golubović koji radi kao DJ, u srbijanskoj javnosti poznat kao DJ Maks.

Ona je navela da je Alma Pečković, kćerka Ajše Šabanović, 2015. godine podnijela srbijanskom Tužilaštvu za ratne zločine krivičnu prijavu protiv NN osobe zbog tog monstruoznog zločina, i da su ona i Haviv tim povodom dali iskaz, ali da i dalje nema optužnice, već se istraga vodi protiv NN osobe.

Tokom zauzimanja Bijeljine, navedeno je u dosjeu, ubijeno je najmanje 48 civila starosti od 10 do 70 godina, a Krizni štab Bijeljine je objavio spisak “ubijenih muslimanskih ekstremista” sa 40 imena. Tijela su se nalazila na ukupno 15 lokacija u Bijeljini, a većina žrtava je imala prostrelne rane u predjelu grudi, usta, sljepoočnica, tjemena glave, neke načinjene iz neposredne blizine.

Tokom zauzimanja Zvornika, navodi dosjje, zarobljen je veliki broj muslimana koji su odvođeni u prostorije fabrike konfekcije “Alhos” u Karakaju. Procjenjuje se da je u “Alhos” dovedeno između 200 i 300 muškaraca zarobljenih pri zauzimanju grada, gdje su zatočenici mučeni, a zatim ubijeni.

Istraživačica FHP-a Jovana Kolarić je istakla da je SDG dobijala oružje, municiju i opremu od MUP-a Srbije, JNA i srbijanskog Ministarstva odbrane i navela da se glavni štab SDG-a nalazio u kući Veljka Ražnatovića Arkana u Beogradu, a centar za regrutaciju SDG-a u Erdutu u Hrvatskoj. Dodala je da je taj centar korišten i kao zatočenički objekat za nesrpsko stanovništvo Baranje u Hrvatskoj, u kome su civili zatvarani, pretučeni i ubijani.

Kolarić je rekla da se SDG prvi put u BiH pojavila posljednjeg dana marta 1992. godine, kada je oko 60 pripadnika SDG-a iz Erduta došlo u Bijeljinu koju su sa lokalnim srpskim snagama zauzeli za oko osam sati. Nakon toga, dodala je Kolarić, najmanje 12 muškaraca u Zvorniku SDG je izvela iz podruma stambene zgrade i strijeljala ih.

Srpska dobrovoljačka garda (SDG), čiji je komandant bio Željko Ražnatović Arkan, imala je više od 4.000 pripadnika, koji su odgovorni za zločine u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj i na Kosovu, ali u Srbiji niko zbog toga nije procesuiran, rečeno je na predstavljanju dosjea Fonda za humanitarno pravo (FHP) o SDG-u.

Navedeno je da su pripadnici SDG-a učestvovali u ubistvima, zarobljavanju, maltretiranju, prisilnom raseljavanju civila i pljački u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj.

Istaknuto je da je tokom ratova na prostoru bivše Jugoslavije SDG sarađivala sa tadašnjim Jugoslovenskom narodnom armijom (JNA) i Vojskom Republike Srpke (VRS), tzv. Srpskom vojskom Krajine (SVK) i MUP-om tzv. Srpske Krajine i MUP-om RS-a.

Navedeno je da su te vojne i policijske snage bile upoznate sa nasilničkim ponašanjem SDG i sa njihovom ulogom u ubistvima i zatvaranju civila, i da su o tome izvještavale u svojim dokumentima, ali da niko nije regovao. U izvještaju Fonda je istaknuto da je dolazak SDG-a u Bosnu i Hercegovinu uslijedio je nakon javnog poziva Radovana Karadžića, danas osuđenog ratnog zločinca, dobrovoljcima “u srpskim zemljama i svim pravoslavnim zemljama”.

Poziv dobrovoljcima je uputila i Biljana Plavšić, koja je nakon rata u BiH 90-ih godina u Haškom tribunalu osuđena za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti, tako što je poslala pismo Željku Ražnatoviću Arkanu.

Izvršna direktorica FHP-a Ivana Žanić rekla je da je SDG odgovorna za ubistva nekoliko desetina civila 1992. godine u Bijeljini i Zvorniku, i da je bila angažovana 1994. godine na području Velike Kladuše, a sljedeće godine u drugim dijelovima BiH.

Žanić je rekla je da je srbijanska javnost, kada su u pitanju zločini SDG, reagovala na fotografiju ratnog reportera Rona Haviva na kojoj pripadnik SDG-a u Bijeljini 1992. godine, dok u ruci drži oružje, zamahuje nogom iznad tijela Ajše Šabanović.

Žanić je podsetila da se na toj fotografiji nalazi bivši pripadnik SDG Srđan Golubović koji radi kao DJ, u srbijanskoj javnosti poznat kao DJ Maks.

Ona je navela da je Alma Pečković, kćerka Ajše Šabanović, 2015. godine podnijela srbijanskom Tužilaštvu za ratne zločine krivičnu prijavu protiv NN osobe zbog tog monstruoznog zločina, i da su ona i Haviv tim povodom dali iskaz, ali da i dalje nema optužnice, već se istraga vodi protiv NN osobe.

Tokom zauzimanja Bijeljine, navedeno je u dosjeu, ubijeno je najmanje 48 civila starosti od 10 do 70 godina, a Krizni štab Bijeljine je objavio spisak “ubijenih muslimanskih ekstremista” sa 40 imena. Tijela su se nalazila na ukupno 15 lokacija u Bijeljini, a većina žrtava je imala prostrelne rane u predjelu grudi, usta, sljepoočnica, tjemena glave, neke načinjene iz neposredne blizine.

Tokom zauzimanja Zvornika, navodi dosjje, zarobljen je veliki broj muslimana koji su odvođeni u prostorije fabrike konfekcije “Alhos” u Karakaju. Procjenjuje se da je u “Alhos” dovedeno između 200 i 300 muškaraca zarobljenih pri zauzimanju grada, gdje su zatočenici mučeni, a zatim ubijeni.

Istraživačica FHP-a Jovana Kolarić je istakla da je SDG dobijala oružje, municiju i opremu od MUP-a Srbije, JNA i srbijanskog Ministarstva odbrane i navela da se glavni štab SDG-a nalazio u kući Veljka Ražnatovića Arkana u Beogradu, a centar za regrutaciju SDG-a u Erdutu u Hrvatskoj. Dodala je da je taj centar korišten i kao zatočenički objekat za nesrpsko stanovništvo Baranje u Hrvatskoj, u kome su civili zatvarani, pretučeni i ubijani.

Kolarić je rekla da se SDG prvi put u BiH pojavila posljednjeg dana marta 1992. godine, kada je oko 60 pripadnika SDG-a iz Erduta došlo u Bijeljinu koju su sa lokalnim srpskim snagama zauzeli za oko osam sati. Nakon toga, dodala je Kolarić, najmanje 12 muškaraca u Zvorniku SDG je izvela iz podruma stambene zgrade i strijeljala ih.